بررسی تأثیر سازند گچساران بر تفاوت سبک دگرریخی چین های میادین نفتی لالی، پاپیله و زیلایی، شمال غرب شوشتر، زاگرس چین خورده- رانده

منطقه ی مورد مطالعه شمال غرب شهرستان شوشتر و در پهنه ساختاری فروباز دزفول جایی که میدان های نفتی لالی، پاپیله و زیلایی قرار دارند می باشد. این میدان های نفتی در سازند آسماری قرار داشته و سنگ پوش آن ها سازند گچساران است. هدف از این مطالعه شناسایی و تحلیل هندسه ی چین خوردگی توسعه یافته در سازندهای میشان و آغاجاری در سطح و مقایسه آن با چین خوردگی در سازند آسماری در عمق می باشد. تحلیل هندسی چین های منطقه ی مطالعه نشان داد که اکثر چین ها سطحی مرتبط با گسل های راندگی بوده و عمدتا از نوع جدایشی می باشند. همچنین برخی از چین ها نیز خصوصیات چین های تاخورده را نشان می دهند که می توانند در رده چین های جدایشی تقسیم بندی شوند گرچه چین های خمش گسلی و گسترش گسلی نیز یافت می شوند. در منطقه مطالعه ضخامت سازند گچساران متغیر و به بیش از 1000 متر می رسد. این افزایش و تغییرات ضخامت نه تنهاباعث جدایش ساختار های سطحی و عمقی از یکدیگر شده بلکه موجب شده تا گسل های زیر سازند گچساران به سطح نرسند و گسل های سطحی نیز قابل تعقیب در زیر سازند گچساران و در تاقدیس های نفتی لالی، پاپیله و زیلایی نباشند. به علاوه چین های سطحی و عمقی نیز خصوصیاتی متفاوت از یکدیگر نشان می دهند به طوری که از عمق به سطح مقیاس ساختار ها تغییر می یابند و یک چین در سازند آسماری با چند چین در سازند آغاجاری جایگزین می شود. افزایش ضخامت سازند گچساران از شرق به غرب نیز بر توسعه گسل های راندگی تاثیر داشته بگونه ای که تعداد راندگیها در غرب که سازند گچساران بیشترین ضخامت را دارد کمتر است.